Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα, ήλιος και μαύρο κρασί
όργωνα θέριζα και με τον Όμηρο σε τραγουδούσα, λαέ μου
Πάνω στα κύματα νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα γαρύφαλλα και τα κορίτσια σεμνά
είχαν αλμύρα στα χείλη, στα μάτια τους, καίγανε την Οικουμένη
Και τα παιδιά μου με μια φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε
Ηταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο όνειρο καθημερνό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος το ρήμαξε σα δανεισμένη πραμάτεια
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν το θάνατο στα χαρακώματα
...Κ.Χ.Μύρης...(από το "Χρονικό")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου