Προτροπές

από το Ενα λιβάδι στην ομίχλη που ονειρεύεται

Διάφανος να είσαι. Σαν τη σταγόνα
Της βροχής που κρέμεται
Στη λαμπερή απόληξη των φύλλων.
Γυμνός και τόσο καθαρός. Όπως αστέρι
Και κρύσταλλο που το χτυπά η αντηλιά.
Γι' αυτό - προτού να 'ρθεις - ρωτώ και πάλι :
Είσαι σαν το νερό και σαν το φως;
Είσαι σαν το μετάξι;
Είσαι σαν τη μηλιά και σαν την κερασιά κατάφορτος;
Είσαι σαν το βουνό και την πεδιάδα ανοιχτός;
Προβάλλεις φωτεινός χωρίς να κρύβεις τίποτα;
Ανθίζεις ήρεμα σαν δέντρο;
Τραγούδια λες αθώα σαν μικρό παιδί;
Αν ναι τότε μπορείς να 'ρθεις.
Εσένα θέλω μόνο και σε περιμένω.

Ηλίας Κεφάλας
από τη συλλογή Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και
τραγουδούσε, 2010, ενότητα Α', Μικρές φθινοπωρινές τελετές