Και ξαφνικά άρχισε να βρέχει.Ήταν μία μετά τα μεσάνυχτα;Κάπου εκεί...
Στην αρχή δεν το κατάλαβα.Κοιτούσα γύρω να βρώ τι τρέχει.Κάποιο ανοιχτό ραδιόφωνο, μήπως το ψυγείο....Κι όταν κοίταξα απ΄το παράθυρο είδα το δρόμο να γυαλίζει κι έμεινα εκεί.Έκλεισα την τηλεόραση,κατέβασα τις τέντες κι άνοιξα τέρμα τη μπαλκονόπορτα έτσι ...για να ακούω τη βροχή να πέφτει, κι ήταν ωραία.
Εκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα πως έβρεχε ώρες, μέρες ,μήνες , χρόνια.Κι εγώ να ακούω το νερό να τρέχει και να πλένει το δρόμο, το χρόνο , το φόβο, τις σκεψεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου