Ο Χρήστος Τριάντης άφησε πίσω του σαν κληρονομιά και παρακαταθήκη την πάλη για έναν καλύτερο κοσμο, μεσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ στην Εθνική Αντίσταση και αργότερα μέσα από τους συνδικαλιστικούς αγώνες όπου κι αν βρισκόταν.Περπάτησε χιλιόμετρα σαν εργάτης, σαν συνδικαλιστής, σαν εκπρόσωπος εργαζομένων και συνταξιούχων πάντα στην πρώτη γραμμή μαζι με τους συναγωνιστές του και τους συντρόφους του στο ΚΚΕ του οποίου υπήρξε υποψήφιος βουλευτής το 1996.
Υπήρξε ένας άνθρωπος που αγάπησε τη ζωή και τους ανθρώπους όσο λίγοι κι έκανε τόσα γι αυτό.
Εφυγε σε μια παράξενη στιγμή στη βρώμικη εποχή του ΔΝΤ, μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, την ώρα που ηλικιωμένοι και συνταξιούχοι δέχονται την μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματά τους, την ώρα που οι Προβόπουλοι με τα εισόδηματα των 4.051.000 ευρώ δίνουν σήμα για εξόντωση δικαιωμάτων (μέχρι και κλείσιμο των ΚΑΠΗ!) των απόμαχων της ζωής που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με μερικά κατοστάρικα.Εστειλε ακόμα και τώρα με τη σιωπή και το αντίο του το μήνυμά του.
Καλό ταξίδι κυρ Χρήστο!
Τίποτα δεν θα πάει χαμένο.
Η κηδεία του το μεσημέρι στις 2.30 στο νεκροταφείο του Βύρωνα
7 σχόλια:
Καλο του ταξιδι! Και μακαρι να βρει αξιους συνεχιστες...
Ο πιο συμπαθής παππούλης από αυτούς που γνωρίζαμε μέσω Τι Βι.
Οι δικοί του άνθρωποι θα πρέπει να είναι πολύ περήφανοι για την παρουσία του.
Συλλυπητήρια στους οικείους του!
(Φεύγουν τόσο αξιοπρεπείς και αγαθοί άνθρωποι και μένουν πίσω κάτι σκ@τόψυχοι συνομήλικοί του...)
τον θυμαμαι παντα μαχητικο και στην τηλεοραση και να τρωωει ξυλο απο το σοσιαλιστικο πασοκ και τα ματ
καλα εκανες και τον τιμησες
γιατι η ελλαδα ξεχναει ευκολα
Μου έκανε εντύπωση που η είδηση του θανάτου του έγινε θέμα σε όλο το πολιτικό φάσμα και αντιμετωπίστηκε με συμπάθεια, θαυμασμό και αγάπη.Οπως γίνεται δηλαδή με τους αληθινούς, ανιδιοτελείς ανθρώπους που πρόσφεραν τον εαυτό τους από αγάπη για τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Εμένα δεν μου έκανε εντύπωση, όποιον άνθρωπο συμπαθή, πράο και επικοινωνιακό προσπαθούν να τον αποχρωματίσουν.
Ήταν ένας αγνός αγωνιστής, απ' την αρχή μέχρι το τέλος. Μακάρι να υπάρξουν αντάξιοι επίγονοι.
Έκανα και εγώ σχόλιο στα έντυπα που γράφω και τα οποία απευθύνονται στους μικρομεσαίους
Μεταξύ άλλων έγραψα:
Ο κόσμος των επαγγελματοβιοτεχνών και το λαϊκό κίνημα αποχαιρέτισαν ένα από τα καλύτερα τέκνα τους.
Τον αγαπητό σε όλους Χρήστο Τριάντη.
Ο γλυκός «μπραρμπούλης» που δεν έλλειπε από καμιά διαδήλωση και καμιά μάχη, δεν είναι πια ανάμεσά μας. (…) Μαχητικός, αεικίνητος και αταλάντευτος στις θέσεις και την ιδεολογία του, ο Χρήστος δίδαξε από τη δεκαετία του ’40 πως να μάχονται και να διεκδικούν τα δίκαιά τους το συνδικαλιστικό κίνημα και ο λαός. Ενταγμένος στο λαϊκό κίνημα, στην Εθνική Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ από τα μικρά χρόνια του, έδωσε ατελείωτες μάχες με αστείρευτη ενεργητικότητα και πάθος. Πέρασε από όλα τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος και πλήρωσε με πολλές διώξεις τη δράση και την ιδεολογία του.
Οι νέοι θα τον θυμούνται για τη νεανική φυσιογνωμία του και το αεικίνητο και ακούραστο σθένος του, οι σύντροφοι και συνάδελφοί του για την αταλάντευτη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα και οι αντίπαλοι για την εντιμότητα και τη πίστη του στα ιδανικά του.
Κι εγώ φίλος, συνεργάτης και συναγωνιστής από πολλές δεκαετίες θα τον θυμάμαι πάντα σαν δάσκαλο του αγώνα
Στέργιος
sas eyxaristw olous therma gia ta kala sas logia gia ton latremeno mou pappou...k perissotero ton Giorgo pou timhse ton pappou mou me to parapanw...na eiste oloi kala...Xristina
Δημοσίευση σχολίου