Από την Κλαυθμώνος προς το Σύνταγμα οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στην Ομόνοια και προς το Υπουργείο Εργασίας το ΠΑΜΕ, ενω λίγο αργότερα γύρω στις τρεις μια άλλη πορεία φοιτητικών συλλόγων ανέβαινε δυναμικά τη Σταδίου προς τη Βουλή.Κι όταν πέρασε τη Βουκουρεστίου μιά ακόμη πορεία φάνηκε κάτω στην Ομόνοια που δεν ξέρω που πήγαινε και τι ακριβώς ήταν.Πάλι δεν είμασταν όλοι μαζι, αλλά ότι ο κόσμος βράζει δεν αμφισβητείται με τίποτα.
Ραντεβού στα επόμενα τώρα.Την Γενική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη και πριν από αυτό την 6η Δεκέμβρη ή ότι άλλο προκύψει μέχρι τότε μέσα σε ένα καζάνι που βράζει και όλα είναι πιθανά.
Κάπου στις 3.30 στην έισοδο της Φιλελλήνων ένα ζευγάρι ηλικιωμένων περνάει το φανάρι.
Η Αθήνα είναι γεμάτη αστυνομία και ΜΑΤ από Ομόνοια μέχρι και το μουσείο της Ακρόπολης!
Οι δύο ηλικιωμένοι περνούν ανάμεσα στους Αστυνομικούς των ΜΑΤ κάι συζητάνε.
"Ξέρεις τι μου θυμίζει αυτό;" λέει εκείνη.
"Τότε, τον καιρό πριν τη δικτατορία"...
Το νού μας παιδιά.
5 σχόλια:
Είναι απορίας άξιον, η πολυδιάσπαση των αγώνων μας... Αν εξαιρέσουμε τους κυβερνητικούς, εμάς τους άλλους, τους πολλούς,τι μας κρατάει χώρια σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις; Μήπως κάποιοι από μας έχουν λέπρα και δεν το ξέρουμε;
Τι πριν τη δικτατορία και μαλακίες...ένα χρόνο έκλεισε και μόνο εμείς δεν το μάθαμε, αφού τους ξαναπροτιμήσαμε.
Πως το λένε αυτό; Σύνδρομο της Στοκχόλμης;
'Η όπως οι απαχθείσες και επί χρόνια φυλακισμένες κοπέλες που κατέληξαν ν αγαπούν αρρωστημένα τον δυνάστη τους;
Οι χούντες σήμερα, δεν απαρτίζονται από αμόρφωτους στρατόκαβλους, μα έχουν σπουδαγμένους ψυχολόγους, δήθεν οικονομολόγους, σκατοχαρακτήρες μεγαλοδημοσιογράφους, ηλίθιους που ψηφίζουν χωρίς να διαβάζουν και αγάμητους αρχομανείς που για αντιπαροχή στο πόστο που τους έδωσαν θα μπορούσαν να πουλήσουν και τα παιδιά τους. Τη μάνα τους σίγουρα!
mbiker
Τα πράγματα μερικές φορές ειναι τακτοποιημένα στο μυαλό με ένα χοντροκομμένο τρόπο, τουλάχιστον για τον πολύ κόσμο.
Εδώ ας πούμε η Δεξιά ειναι οι κακοί ενώ το ΠΑΣΟΚ θεωρείται δημοκρατικό και απο πολλούς μέχρι και αριστερό κόμμα.Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα από ότι φαίνεται.Αν βάλεις και την καθημερινή πλύση εγκεφάλου τοτε τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα πιο πολύ.
Θα μου πεις ψάχνουμε για δικαιολογίες με το στανιό;
Κι εγώ θα ήθελα τα μυαλά να έχουν κατηγορίες και να κινούνται πιο γρήγορα, αλλά δεν γίνεται έτσι και βέβαια το σύστημα υπολογίζει σε αυτό.
Οπως και να είναι οι αλλαγές και οι μεγάλες ανατροπές όπως αυτή που πρέπει να γίνει τώρα, πρέπει να έχουν τη συμμετοχή των πολλών και την ανοχή η συναίνεσή τους.Αλλιώς εύκολα και θα χάσουμε και θα ξαναγυρίσουμε στα χειρότερα.
Επίσης ας μην υποτιμάμε οτι στις εκλογές αυτές το ΠΑΣΟΚ έπαθε ήττα που σαν εικόνα "επιδιορθώθηκε" τη 2η Κυριακή από μια μειοψηφία του 40% που ψήφισε.Μην πέφτουμε κι εμεις στην παγίδα της προπαγάνδας τους ότι νίκησαν στις εκλογές.Ετσι επιβεβαιώνεται οτι το "πες πες κάτι μένει" δουλεύει
Για το θέμα της δικτατορίας εγώ απλά έγραψα ότι άκουσα να λέγεται εκείνη την ώρα.Σιγουρα για να το λένε κάποιοι που έζησαν τότε την κατάσταση θάχει λίγη αλήθεια.Δεν ξέρω πως είναι αλλού τα πράγματα αλλά η Αθήνα μοιάζει όλο και περισσότερο να είναι "σε κατάσταση πλιορκίας" με τοσα ΜΑΤ και αστυνομία κάθε μέρα στο δρόμο.
Επίσης είναι σίγουρο οτι το κουτάκι του φασισμού βρίσκεται στο συρτάρι του συστήματος για πιθανή χρήση και είναι λάθος να το υποτιμάμε.Δεν θα έχει και τόσο διαφορετικό πρόσωπο όσο νομίζουμε αν βγεί απ το συρτάρι.Ο φασισμός θα μοιάζει με φασισμό και σίγουρα όχι με "δημοκρατία".
Μετά από μια 20ετία όπου ενα κομμάτι της Αριστεράς δέχτηκε τον Ευρωπαισμό και συνέναισε ότι το σοσιαλιστικό όραμα της Αριστεράς ήταν παραμ΄υθια για αγρίους, δεν θα ήταν δυνατόν να μην υπάρχει πολυδιάσπαση και δυσπιστία.Βέβαια μεγαλύτερη η μικρότερη ευθύνη έχουν όλες οι πλευρές της Αριστεράς και πρέπει να γίνουν πολλά γι αυτό.Παρ όλα αυτά πάντα υπήρχαν αποχρώσεις και διαφορετικότητες στα Αριστερά,πράγμα που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό στοιχείο αφου αντανακλά απόψεις που πρέπει να ειναι γνωστές και να λαμβάνονται υπ όψιν σε όσα αποφασίζονται.
Η ενότητα στη δράση όμως είναι αναγκαία και πιστεύω πως θα προκύψει όταν χρειαστεί σε κάποια κρίσιμη στιγμή.Μεχρι τότε θα ζήσουμε με ότι έχουμε πιέζοντας για το καλύτερο.
Δημοσίευση σχολίου