Μόλις τα επεισόδια σταμάτησαν ένα τεράστιο και πολύχρωμο πλήθος κόσμου πλημμύρισε ξανά την πλατεία Συντάγματος και την Αμαλίας μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός.
Αν μάλιστα δεν ήταν τετοιας έντασης και έκτασης οι συγκρούσεις, θα μιλάγαμε ίσως για τη μαζικότερη ώς τώρα συγκέντρωση των τελευταίων ( ή όλων των) ετών.
Ετσι παρα την τρομοκρατια, το γεγονός της πολύ μεγάλης κλίμακας -αν όχι ολοκληρωτικής- αντίθεσης του λαού στα βάρβαρα και απάνθρωπα μέτρα, έπρεπε και πάλι να χαθεί μεσα στα επεισόδια που έγιναν. Δεν μπορώ να σκεφτώ πόσο άνθρωποι μπορεί να είναι όσοι συμμετείχαν (ειτε από τα ΜΑΤ είτε από τους γνωστούς πρόθυμους να απαντησουν) σε επεισόδια τη στιγμή που η πλατεία ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτη με τη συναυλία σε εξελιξη, και με ηλικιωμένους και παιδιά παντου. Πίστευα οτι αυτό θα τους σταματουσε και τους δυό αφου το ρίσκο ήταν πολύ μεγαλο. Εκανα λάθος, το παραδέχομαι.
Τις αποδοκιμασίες προς το ΠΑΜΕ(όταν έφτασε με μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση) δεν τις καταλαβαίνω όσες δικαιολογίες κι αν ακούω. Αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι ολοφάνερο ότι μόνο όλοι μαζί θα το καταφέρουμε. Τα υπόλοιπα με ενδιαφέρουν λιγότερο από το στόχο. (Επίσης κανείς δεν είναι όσο τέλειος ή εκτός κριτικής πιστεύει ο ίδιος). Ίσως να είναι πιο χρήσιμο να ασχοληθούμε με ότι έχει κάθε πλευρά να προσφέρει και όχι με ότι νομίζουμε ότι θα έπρεπε να κάνει κατα τη γνωμη μας.
Αύριο τώρα από το πρωί και πάλι στους δρόμους. Μαζί.
Δεν υπάρχει πίσω πλέον. Μόνο μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου