Και ξαφνικά διακόπηκε η απεργία των ΜΜΕ.Εκείνη την ώρα είχαν αρχίσει να πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα.
Το πρώτο πραγμα που σκέφτηκα εκέινη τη στιγμή ήταν ότι μαζί με την διακοπή της απεργίας και την "επίθεση ενημέρωσης" από τα ΜΜΕ, θα έπρεπε να περιμένει κανείς και μια απόπειρα δυσφήμισης του συλλαλητηριου τουλάχιστον από κάποια κανάλια.*
Σκεφτηκα οτι θα άρχιζε μια προπαγάνδα που θα προσπαθουσε να ταυτίσει και να χρεώσει τους μπάχαλους στα σωματεία και τις Αριστερές παρατάξεις, στο ΠΑΜΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ κλπ. και να πει πως στο πρωτο συλλαλητηριο που συμμετείχαν συνδικάτα και κόμματα έγιναν και πάλι επεισόδια.
Μου είπαν πως πράγματι ειπωθηκαν παρόμοια σχόλια σε κάποιους ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά έχω την αίσθηση οτι η συγκλονιστική συμμετοχή του κόσμου έχει αλλάξει τα δεδομένα. Τα ΜΜΕ λαμβανουν πλέον υπ' όψη την ξεκάθαρη αντίθεση του λαου στις πολιτικές εξαθλίωσης του αφου αυτός είναι ο πελάτης του προιόντος τους.
Το δευτερο που πέρασε από το μυαλό ηταν ότι μπορεί κάτι να ήταν έτοιμο να ανακοινωθεί. Φαινόταν πολύ πιο λογικό σενάριο, αφου τα συλλαλητηρια ειναι πια καθημερινό φαινόμενο και δεν νομίζω πως υπήρχε τοση αναγκη ενημέρωσης. Ετσι κι αλλιώς ποτέ τα ΜΜΕ δεν έδειξαν διάθεση να ενημερώσουν για τα μεγαλα συλλαλητήρια, εκτος αν υπήρχαν επεισόδια. Οσο το σκηνικό πολέμου ανέβαινε σε ένταση τόσο το σενάριο αυτό κέρδιζε έδαφος. Μπροστά στα ματια μας εκτυλισσόταν ένα σκηνικό κρίσης με στοιχεία βίας, όπου οι "σοβαρες πολιτικές δυναμεις" θα έπρεπε να απαντησουν με μια κίνηση "ευθύνης".
Σε λίγο άρχισαν οι διαρροές και τελικά η είδηση της επερχομενης συνεργασίας-συναίνεσης που μεχρι τωρα απορριπτόταν με απόλυτο τρόπο από τη ΝΔ.
Ξαφνικά τα δυο σκηνικά, από τη μια αυτό των επεισοδίων κι από την άλλη αυτό της πίεσης για κυβέρνηση σωτηρίας ήρθαν κι έδεσαν.
Η πολιτική αυτή τρίπλα βέβαια από μόνη της ήταν τόσο αναμενόμενη που πραγματικά δεν βρίσκω λόγο να αποτελεί πρώτη είδηση αυτό το γεγονός και όχι η συγλονιστική πολιτική παρέμβαση του λαού με το σημερινό συλλαλητήριο αλλα και με τις καθημερινές τεράστιες συγκεντρώσεις στις πλατείες.
Η σημερινή απελπισμένη κίνηση Παπανδρέου ειναι μια προσπάθεια να βγεί από τη γωνία αλλά και να βρεί συνενόχους για να μοιραστεί το βάρος των φρικτων αντιλαικών μέτρων που απαιτουν τα αφεντικά μας ΕΕ και ΔΝΤ.
Κυρίως όμως αυτό που βρίσκεται από πισω ειναι η ανάγκη να νομιμοποιηθεί το διάτρητο νομικά Μνημόνιο και με την πλειοψηφία των 180 βουλευτων, έτσι ώστε να καμφθούν και οι αντιστάσεις άλλων κοινοβουλίων για τα νεα δάνεια που πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα προκειμένου να συνεχίσει η αποπληρωμή των παλαιών μεχρι κάποιο οριακό σημείο.
Το ερώτημα ειναι αν θα πιασει η τρίπλα.
Και η απάντηση φυσικά είναι όχι κατηγορηματικά. Το μονο που μπορεί να πετύχει είναι να κερδίσει λίγο χρόνο για το σύστημα. Εφ όσον όμως και αυτή η κυβερνηση θα πρέπει να παρει ακόμη πιο σκληρά μετρα εναντιον του λαού, θα καταρρεύσει γρήγορα όπως καταρρεει αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κάτω από την πίεση της αντίστασης που όλο και μεγαλώνει.
Δυστυχώς για τους εμπνευστές τέτοιων λύσεων, οι άδεις τσεπες δεν γεμίζουν με κυβερνήσεις "κυρους", "σύμπνοιας", "αυτοπεποίθησης" κ.λ.π. αλλά με μέτρα υπέρ του λαού, με αυξήσεις και εργασιακά δικαιώματα. Εννοείται πως κάτι τέτοιο απαγορεύεται δια ροπάλου κυριολεκτικά.
Το κακό μάλιστα θα είναι οτι θα έχει ξοδευτεί στα γρήγορα μια από τις λύσεις για την οποία μας είχαν ζαλίσει τόσον καιρό, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο το δρόμο για την μια και μοναδική λύση που υπάρχει που δεν είναι άλλη από την ανατροπή.
*(Για να μην παρεξηγηθώ θα πω πως σίγουρα υπήρχαν πολλοί καλοί δημοσιογράφοι που διαφωνουσαν με την απεργία αυτή τη μέρα. Το οτι διακόπηκε η απεργία τους όμως μετα το μεσημέρι ειχε σιγουρα να κανει με τις κινησεις Παπανδρεου και οχι μόνο με την ανάγκη ενημερωσης γυρω από τα συλλαλητηρια. Ετσι κι αλλιώς αυτο θάφτηκε από τις γελοίες παρασκηνιακές κινήσεις των 2 αρχηγών ΠΑΣΟΚ,ΝΔ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου