Οχι άλλους σωτήρες-καθοδηγητές

Ειναι θλιβερό πραγματικά να βλέπεις διανοούμενους και "φιλόσοφους" σαν το Στέλιο Ράμφο, να μετατρέπονται εσχάτως σε προσωπικό του ΔΝΤ, της ΕΕ και κάθε είδους μηχανισμών που σαν εργαλεία του συστήματος στρέφονται εναντίον των απλών ανθρώπων προκειμένου να επιβληθουν ολοκληρωτικά  και να σωσουν το τομάρι του.
Ο Στέλιος Ράμφος είναι ένας από αυτούς που αποτελούν τη νεα σειρά φθηνων προπαγανδιστών στις οθόνες, που παλεύουν με νύχια και με δόντια να βάλουν μυαλό στον κόσμο που ξεσηκώνεται.
Εκτός από φιλόσοφος όμως προκύπτει και οικονομολόγος -της δεκάρας βέβαια- προτείνοντας λύσεις χωρίς πολύ σκέψη και ανάλυση, θεωρώντας φυσικά ώς αυτονόητη τη σωτηρία του συστήματος και την απόρριψη ασυζητητί οποιασδήποτε εκτός συστήματος λύσης ως ανωριμης και καταστροφικής.
Κάνοντας αστραίαίες εφόδους "επιστημονικού τύπου" που αφήνουν άναυδο όποιον έχει σκεφτεί έστω και σε ελάχιστο βάθος την κρίση, καταλήγει σε γνωστές συνταγές  περιορισμού των εξόδων και σε βαθυστόχαστα συμπεράσματα του τύπου "το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ξοδεύουμε πιο πολλά από όσα παράγουμε" χρησιμοποιώντας φυσικά αυτό το απλοικό και κυρίως αταξικό 1ο πληθυντικό πρόσωπο.
Βέβαια στις αναλύσεις αυτες η επιστήμη μένει μακριά από τον επιστημονα -το υποκείμενό της-και φυσικά εντελώς μακριά από τον άνθρωπο που θα έπρεπε να ειναι το κέντρο, το αντικείμενο και ο στόχος της. Ετσι μιλάει κι αυτός, όλως τυχαίως ταυτιζόμενος με τις πολιτικές της κυβέρνησης και του ΔΝΤ, για τη σωτηρία της οικονομίας και κατ' επέκταση της πατρίδας, του πολιτισμού κλπ, όπου βέβαια όλες αυτές οι κατηγορίες κινούνται αυτόνομα και ανεξάρτητα από τους ανθρώπους και τον καθημερινό τους πόνο. Για να ακριβολογούμε δεν τους περιλαμβάνουν καν. Η πατρίδα, η οικονομία, η ανάπτυξη, το μέλλον κλπ. είναι άδειοι χιτώνες χωρίς ανθρωπους. (Μόνο ιδιοκτήτες έχουν κρυμμένους όμως σε κάποιο σκοτεινό παρασκήνιο.)
Ομως όλες αυτες οι χάριτες-αξίες, ακριβως επειδή επιχείρησαν πονηρά και επι σκοπώ να "αυτονομηθούν" για να υποδουλώσουν τον άνθρωπο και να απελευθερώσουν το κεφαλαιο, εσχάτως καταρρέουν.
Εννοείται ότι καταρρέοντας θα πάρουν μαζί τους και τους πολυλογάδες υποστηρικτές τους που προσπαθούν μάταια βέβαια να κάνουν το κρέας ψάρι στη σκέψη απλών και αθώων ανθρώπων που δεν έχουν πια ούτε ψωμί κι επομένως καθόλου δεν ενδιαφέρονται για την όλη κουβέντα.

Ειναι αστείο ότι ο Ράμφος είναι άλλος ένας που προτείνει συγκεκριμένους ανθρώπους τους συστήματος όπως ο Μάνος, ο Φλωρίδης και ο Αλ.Παπαδόπουλος ως τους νέους σωτήρες, τη στιγμή που πολύ απλά θα σκεφτόταν κανείς ότι όλοι αυτοί δεν είναι τίποτα παραπάνω από καμμένα χαρτιά του συστήματος που δεν έχουν καν το κουράγιο να αποκαλύψουν -με ονόματα όμως-τις αγριότητες που έβλεπαν να γινόνται τόσα χρόνια που ρημαζόταν από τις γνωστές παρεες ο πλούτος που παραγόταν.
 Η φιλοσοφία του Ράμφου αδυνατεί να εξηγήσει πόσο ακέραιοι και "νεα πρόσωπα" μπορεί να είναι κάποιοι σαν το Μάνο ή τον Παπαδόπουλο που γνωρίζουν τα πάντα και δεν τα καταγγέλουν ανοιχτά, ή σαν τον Φλωρίδη που δεν έχει το κουρ'αγιο να πει ένα όχι μέσα στη Βουλή με την ψήφο του ενω υποτίθεται οτι διαφωνεί, προκειμένου να μη ρισκάρει την πολιτική του καρριέρα. Για τέτοιους ανθρώπους αρχών μιλάμε.
Επίσης περιέργως προσπάθησε με λίγες λέξεις να γελοιοποιήσει την Παπαρήγα, τον Τσίπρα ΄και τελείως τυχαία όποιον διαφωνεί με το μνημόνιο, ενώ εκφράστηκε μια χαρά ήπια για τον Παπανδρέου και το Σαμαρά.
Πραγματικά δεν τολμάω να υποψιαστώ για ποιό λόγο κάποιος "πνευματικός άνθρωπος" επιλέγει να ενταχθεί στις ομάδες υποστήριξης ενός ολοφάνερα σάπιου κόσμου που καταρρέει, πουλώντας αρλούμπες για να μπερδέψει το μυαλό όσων έχουν ακόμα διάθεση να εντυπωσιαστούν από λόγια.


Δυστυχώς γι αυτούς, καρφώνονται και εκτίθενται ανεπανόρθωτα από την ομοιότητα των επιχειρημάτων και το copy paste των επιλογών και σε επιχειρήματα και σε πρόσωπα και σε πολιτικές σωτηρίας.