Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις; Τιμωρία, ριζοσπαστικοποίηση ή αποπροσανατολισμό;

Μετά από πάρα πολλές δημοσκοπήσεις(δείτε στο εδώ και τωρα εδώ , εδώ, κι εδώ) μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια εικόνα για το τι περίπου συμβαίνει στο εκλογικό σώμα μετά από 2 χρονια μνημονίου.
Τα 2 μεγάλα κόμματα παραμένουν με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου ρυθμιστές με περίπου 40% ενω ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΞ.ΕΛΛ δείχνουν πως θα κινηθούν κοντά στο 10%. Ο ΛΑΟΣ θα είναι ο χαμένος και η Χ.Α. δείχνει τα δόντια του φασισμού που σκάει μύτη μεσα στην κρίση με ένα περίπου 5%.
Αυτό που φαίνεται λοιπόν είναι ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ  χάνουν ένα τεράστιο ποσοστό περίπου 40% σε σχέση με το 2009 και όλες τις προηγούμενες εκλογές. Κανονικά βέβαια δεν θά έπρεπε να βρούν ούτε τη δική τους ψήφο στην κάλπη αλλά ας είναι καλά τα κανάλια και η ΜΜΕ ενημέρωση που έχει κάνει το μυαλό του κόσμου σαλάτα με τα ψέμματα, τους αποκλεισμούς και την πλύση εγκεφάλου και τους συνεχόμενους εκβιασμούς και εκφοβισμούς..
Που έχει πάει όμως αυτό το 40%; Εχει ριζοσπαστικοποιηθεί; Ιδού η απορία.
Δυστυχώς παρά τη συντριβή του λαικού εισοδήματος και την απίστευτη κατάργηση δικαιωμάτων, ο λαός δεν έχει κάνει σοβαρά βήματα προς τα Αριστερά όπως θα ήταν λογικο να γίνει. Το ΚΚΕ έχοντας μια δύσκολη γραμμή, που με τη "βοήθεια" των ΜΜΕ γίνεται ακόμη δυσκολότερη για τους μη μυημένους, δειχνει άνοδο περίπου 3-4%, ενω ο ΣΥΡΙΖΑ εισπράτει την ψήφο δυσαρέσκειας αυξάνοντας περίπου 3 φορες τη δύναμή του. Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι Αριστερά, όπως κανει όλο και πιο καθαρό, αλλά αποτελεί εναλλακτική τύπου ΠΑΣΟΚ και έχει στόχο ψηφοφόρους και αποχωρούντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Από το 40% λοιπόν που χάθηκε για τον δικομματισμό, το 30% περίπου έχει κατευθυνθεί προς εναλλακτικές παρόμοιες με τα 2 κόμματα που δημιουργήθηκαν για αυτό το σκοπό προκειμένου να μην υπάρχει επικίνδυνη διαρροή προς τα Αριστερά. ΔΗΜΑΡ(σε στυλ ΠΑΣΟΚ με περίπου 10%) ΑΝ.ΕΛΛΗΝΕΣ(σε στυλ ΝΔ  με περίπου 10%) αλλά και ΔΗΣΥ, ΔΡΑΣΗ, Χ.Α, ΚΟΙΝ.ΣΥ., κλπ."μαζεύουν" το έτοιμο να σκορπίσει 30% κατω από δήθεν "αντιμνημονιακά" και   "πατριωτικά" συνθήματα ή γραμμές "συνέπειας και ευθύνης".
Ετσι μόνο ένα 10% πηγαίνει στα Αριστερά, στο ΚΚΕ και πιο πολύ στο ΣΥΡΙΖΑ.
Το αστικό πολιτικό σύστημα λοιπόν μπορεί να έχει κατακερματιστεί αλλά ακόμη ελέγχει το παιχνίδι, τουλάχιστον σ' αυτές τις εκλογές. Βέβαια αυτό που τώρα ονομάζουμε απαξίωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, είναι μιά ήρεμη εικόνα μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει όταν η ΝΔ αλλά και κάποιες από τις εναλλακτικές λύσεις αναγκαστούν να βγάλουν τις μάσκες των "καλών" μετα΄τις εκλογές.

Ειναι κατα τη γνωμη μου φανερό οτι το "αντιμνημονιακό μέτωπο" έδωσε  ευκαιρία σε δεξιούς πολιτικούς σχηματισμούς να έχουν λόγο ύπαρξης καταγγέλοντας μόνο το μνημόνιο αλλά όχι τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση δηλ. τον καπιταλισμό.
Καταγγέλεται λοιπόν το αποτέλεσμα ενώ μένει στη σκιά και στο απυρόβλητο  η αιτία.
Ενω δηλαδή η πολιτική του μνημονίου είναι μια ξεκαθαρα δεξιά πολιτική η αντίθεση και η αντίδραση σ'αυτήν δεν είναι απαραίτητα μια αντιδεξιά ή Αριστερή ψήφος. Μπορεί να είναι συγχρόνως και δεξιά και αντιμνημονιακή. Και με τον καπιταλισμό και εναντιον του. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια για την ιδέα του Αντιμνημονιακού μετώπου που τελικά μόνο καλή δεν ήταν.
Αυτό που θα έπρεπε  να γίνει μετα από αυτό, είναι το ξεκαθάρισμα του λεγόμενου Αντιμνημονιακού χώρου που βεβαια είναι έντελώς ανομοιογενής. Φαίνεται όμως πως όσοι βρίσκονται σε αυτό το έδαφος δεν εχουν λόγους να το κάνουν όσο βλέπουν ότι με την θολή τους παρουσία εκεί αποκομίζουν εκλογικά κέρδη.
Ποιος πιστευει όμως ότι τα εκλογικά κέρδη μπορούν να παράγουν πολιτική υπέρ του λαού; Η ιστορία έχει δείξει ακριβώς το αντίθετο. Τα κόμματα που χωρίς εντελώς συγκεκριμένες δεσμεύσεις αποκόμιζαν κέρδη τα χρησιμοποιούσαν πάντα πρός ίδιον όφελος στο παζάρι που ακολουθούσε.