«Λε Φιγκαρό» οι καθηγητές Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μετς Τιερί Φορμέ και Μαρτέν Στεφένς.
Οι καθηγητές εξηγούν στη συνέχεια σε τι έγκειται το χρέος αυτό: «Ευρώπη δεν είναι το όνομα μιας πριγκίπισσας της Φοινίκης; Οι ακαδημίες δεν έγιναν στη μνήμη του πρώτου μεγάλου θεσμού της γνώσης που ιδρύθηκε από τον Πλάτωνα στον κήπο του Ακάδημου, στην Αθήνα; Τα Ιδρύματα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν φέρουν το όνομα που δόθηκε από τον Αριστοτέλη στη σχολή του, το Λύκειο; Τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν ακόμη και πάντα τη γεωμετρία από τα θεωρήματα του Θαλή και του Πυθαγόρα; Ο γιατρός δεν πρέπει να δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη; Τέχνη, λογοτεχνία, μυθολογία, τεχνικές κάθε είδους: ο κατάλογος αυτών που οφείλουμε στην Ελλάδα είναι μακρύς».
«Πρέπει συνεπώς να έχουμε χάσει το νόημα του πολιτισμού και κάθε ευγνωμοσύνης για να μιλάμε χωρίς μέτρο για το «ελληνικό χρέος»», υπογραμμίζουν οι Φορμέ και Στεφένς και συνεχίζουν θέτοντας το ερώτημα «πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να μπορεί να απειλείται από τις τράπεζες, οι οποίες οφείλουν την ύπαρξή τους στο νομικό πλαίσιο που θέτουν τα κράτη». «Από τη στιγμή που οι τράπεζες απειλούν τη ζωή όλων, γίνονται εχθρός του λαού», επισημαίνουν, προσθέτοντας ότι «το κράτος έχει καθήκον να τις ξαναβάζει στη θέση τους». Διότι η δέσμευση που αναλαμβάνει το κράτος να εξασφαλίζει τη γαλήνη όλων είναι η σημαντικότερη και «όλες οι άλλες δεσμεύσεις του, έστω κι αν πρόκειται για ένα κολοσσιαίο χρέος, πρέπει να περνούν σε δεύτερη μοίρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου