Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Το αδύνατο

«Πως να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο. Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή 'ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο· και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό».


Απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη «Ο Καπετάν Μιχάλης»

2 σχόλια:

Ανατολή είπε...

Μη σταματάς να πιστεύεις, ακόμα και στα θαύματα, Γιώργο!

"Το Ελληνικό γένος, αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική-θυμηθείτε τους τρείς εμποράκους που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία, θυμηθείτε το ΄21- το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας.
Ευλογημένη η σπίθα αυτή, που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής και όταν φτάσει το γένος στα χείλια του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα.

Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδα τη ζωή της".
Ν. Καζαντζάκης (από τον πρόλογο στον Καπετάν Μιχάλη)

Γιώργος Σαρρής είπε...

Αυτό πουμε τσαντίζει τρομερά είναι οτι οι πολλοί νομίζουν οτι τα θάματα γίνονται από μόνα τους και οχι γιατί παντα κάποιοι τρελοί τα σπρώχνουν στη σκηνή. Οτι γίνονται με προσευχές. Μεχρι εκείνη τη στιγμή βρίζουν αυτούς που είναι μπροστα ως επικίνδυνους η τους περνανε για γραφικούς και κρυφογελάνε πίσω από την πλάτη τους. Μετα ορμάνε για να συμμετεχουν στη μοιρασια της νεας δικαιοσύνης που κέρδισε "όλος ο λαός μαζί"

ShareThis