Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

"Μα αν δε μας δουν χέρι-χερι πως να μας βρει φως κι αστέρι"

Δήλωσε σήμερα η Αλ.Παπαρήγα οτι  δεν έχουμε κρίση χρέους αλλά πρόκειται για κρίση του καπιταλισμού που δημιούργησε τη διόγκωση του χρέους.
Μέχρι εδώ θα μπορούσα ακόμα και να συμφωνήσω αν και η διόγκωση σε τ'ετοιο βαθμό λέγεται κριση. Αρα έχουμε κρίση χρεους. Δυστυχώς...
Το δυστυχώς όμως δεν πάει στην κρίση χρέους αλλά στο τι θελει πραγματικά να πει η δήλωση της Αλέκας και του ΚΚΕ με το οποίο δεν έχω καμια αντιπαλότητα όπως ξερουν όσοι διαβαζουν το μπλογκ.
Κι αυτό που θελει να πει είναι ότι όλοι οι άλλοι που λένε οτι έχουμε κρίση χρέους κάνουν "τραγικό" λάθος και αποπροσανατλίζουν το λαό. Και οτι κάθε πολιτική πρόταση που έρχεται από τους "άλλους" και έχει σαν στοχο το χρέος ειναι "διαχειριστική" του συστήματος και επομένως δεν εχει σχεση με την Αριστερά και την επανάσταση. Φυσικά αναφέρεται κυρίως στην υπόλοιπη Αριστερά. Δυστυχώς...

Θα μιλήσω σαν ένας απλός αριστερός που παρακολουθεί με αγωνία όλο αυτόν τον καιρό τις εξελίξεις περιμένοντας μια θετική πρόταση που να βάλει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες μαζες στη μάχη ενάντια στις φριχτες πολιτικές που ασκούνται εναντίον μας και κατόπιν στη μάχη για την αλλαγή του κόσμου.
Ειναι πραγματικά αποκαρδιωτικό τη στιγμή που ο λαός στρεφει διαρκώς το βλέμμα προς τα αριστερά να εισπράτει αντί για ελπίδα "διευκρινίσεις" και καταγγελίες που να διαχωρίζουν τη θέση της μιας Αριστερής δύναμης από την άλλη. Ο λαός καθ'ολου δεν ενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες και τις ακριβείς διατυπώσεις που χωρίζουν αντι να ενωνουν αυτούς που πρέπει. Αντίθετα απαιτεί υπερβάσεις που να τον πείθουν οτι τα κόμματα της Αριστεράς τουλάχιστον, έχουν πραγματικά μεγάλες διαφορές από τα αστικά κόμματα και  έχουν σα σκοπό τους την εξυπηρετηση των λαικών συνφερόντων.

Δεν το κάνει βέβαια μόνο το ΚΚΕ αυτό, αλλά το ΚΚΕ ειναι η μεγάλη και ίσως ωριμότερη στα ματια του λαού δύναμη της Αριστεράς από την οποία κυρίως εδω και καιρό περιμένει να κάνει μια κίνηση προς τη δημιουργία ένός πλατειού λαικού μετώπου για την αντιμετώπιση της κρισης και τη σωτηρία του λαού. Το εχει ξανακάνει το 1934 όπως και το 1941 σε πολυ κρίσιμες στιγμές της ιστορίας και το ίδιο ωφείλει να κάνει και τώρα. Και βεβαια αν με ειλικρίνεια το έπρατε, οι υπόλοιποι θα ώφειλαν επίσης να το δεχτούν. Όποιος δεν δεχόταν να συμμετέχει σε μια τετοια κίνηση, θα κρινόταν αμέσως στη συνείδηση του κόσμου δυσανάλογος με τις συνθήκες και τις απαιτησεις της ιστορίας.

Η πείρα της Αργεντινής έδειξε οτι τα κόμματα της Αριστεράς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν σταθηκαν στο πλάι του λαού στη διάρκεια της δικής τους κρίσης τιμωρήθηκαν σκληρά. Προς τα που κινείται λοιπόν το ΚΚΕ;
Θα ξαναπώ πως δεν έχω καμια αντιπαλότητα προς το ΚΚΕ αλλά και προς καμια άλλη δύναμη ττης Αριστεράς εκτός εκείνων που δεν ειναι πια στα Αριστερά αλλά φλερτάρουν ήδη με το ΠΑΣΟΚ.

Ακόμη λέω ότι δεν πρόκειται να σταματήσω να πιστεύω οτι η όποια πραγματικά αξιόπιστη λύση θα προκύψει από τα Αριστερά. Για να γίνει όμως αυτό, όλοι όσοι βρίσκονται σε Αριστερή ιδεολογική γή, οργανωμένοι ή ανένταχτοι, έχουν υποχρέωση να παεμβαίνουν και να στεκουν απέναντι σε λογικές που απογοητεύουν το λαό, σε μια στιγμή που η επίθεση που δέχεται, ήδη τον έχει φερει σε απελπιστική κατασταση.

 Κρίση χρέους λοιπόν ή κρίση του καπιταλισμού; Εξοδος από το ευρώ σήμερα, αυριο ή μεθαύριο;
Αρνηση χρέους ολοκληρωτική, στο μεγαλύτερο μέρος, με ή χωρίς τα Ταμεία;
Σύγκρουση στη βάση ή στο εποικοδόμημα;
Αλήθεια πιστεύουν κάποιοι οτι αυτα θα πείσουν το λαό να συμμετέχει με αυτοθυσία στα κινήματα όπως χρειάζεται;


Οποιες κι αν ειναι οι (χρήσιμες κατα τα άλλα) λεπτομέρεις των ξεχωριστών λύσεων σύντροφοί μου, για τις οποίες κι εγω έχω μια κάποια άποψη, το πρόβλημα πονάει ακριβώς το ίδιο. Και ακόμη πιο πολύ ίσως πονάει το ότι αυτοί που μπορούν να δωσουν λύση και προοπτική φροντίζουν μαγικά να στριμώχνονται στη γωνία, και να κάνουν τους αντιπάλους μας να ανασαίνουν με ανακούφιση που ακόμη δεν βρήκαμε το δρόμο.
Ας το καταλάβουμε όλοι εντός ή εκτός γραμμων κι ας κάνουμε ό,τι μπορούμε.



8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς η σκληρή πραγματικότητα ειναι οτι καμία κίνηση για μιά ενωμένη αριστερλα δεν πρόκειτε να υπάρξει.......
Αν και συμφωνώ με τις διαπιστώσεις και τις κρίσεις του ΚΚΕ για πάρα πολλά θέματα,βλέπω μια δυσκαμψία σε πολλά άλλα ζητήματα....
Όπως και να το κάνουμε το ΚΚΕ ειναι το ωριμότερο κόμμα της Αριστεράς αλλα νομίζω ειναι ουτοπικό να περιμένουμε απο το Περισσό να κάνει κίνηση ένωσης της Αριστερας....
Ο καθένας απο τα κόμματα της Αριστερας περιχαρακωμένος στην προσωπική του θεώρηση των πραγμάτων και με αδυναμία να κάνει ένα βήμα πίσω.....
Να αναπτυχθεί μια διαλεκτική επι όλων των διαφορών.
Μεγαλά κομμάτια των βάσεων ειναι θετικά προσκείμενα να υπάρξει κάτι μεγαλύτερο παρ'όλες τις διαφορές και τα προβλήματα....
Κατεβαίνουμε σε κάθε Γενική απεργία ο καθένας μόνος του και μας βλέπω να καταλήγουμε σαν πρόβατα επι σφαγή στο τέλος....
Και μετά περιμένουμε απο το μικροαστό που δεν έχει ταξική συνείδηση να καταλάβει και να στραφεί στην Αριστερά με χίλια δύο κομμάτια αυτή και απίστευτη διχονια
Κρίμα
Γιοζεφ Κ

sosat είπε...

"Η κρίση του συστήματος"
http://tasosnastos.blogspot.com/2010/10/blog-post_1346.html

Γιώργος Σαρρής είπε...

Δεν περιμένω να ενωσει το ΚΚΕ η κάποιος άλλος την Αριστερά σε κάποιο ειδος Συνασπισμου που να καταργει την αυτονομία κομμάτων.
Περιμενω όπως απαοτειται τη δημιουργία αξιόπιστου λαικού μετώπου με κορμό την υπάρχουσα Αριστερά.
Ουτε με ενοχλεί ιδιαίτερα η πολυφωνία στην Αριστερά. Με ενοχλεί όμως οτι ψάχνουν όλοι(σχεδόν πάντα) να βρούν τρόπους για να δειξουν σε τιδιαφερουν από τους άλλους ακόμα και σε θεματα που δεν μπορούν να βρεθουν διαφορές. Δεν ειναι δυνατον να πιστευει κανείς οτι υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί οτι είμαστε σε πρωτοφανή δομική κρίση του καπιταλισμού. Ουτε επισης δεχομαι οι διαφορές στην αρνηση χρεους -εντος Αριστερας-, όπου οι διαφορές που εχουν να κανουν με τις δυνατότητες ή τον τρόπο εφαρμογής μιας πολιτικής στασης πληρωμών, να παίρνουν τεραστιες διαστασεις και να γινονται αφορμή πολέμου. Η πίεση από τα κ΄'ατω μπορεί να εχει αποτελεσμα.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Δυστυχως όσο δεν υπάρχει μια δυναμική ηχηρη παρέμβαση από την Αριστερά, ο κόσμος θα ταλαιπωρείται στην αναζητηση λύσεων που θα προσφέρει αφειδως το σύστημα. Βέβαια η επιτάχυνση και η πύκνωση των εξελίξεων θα τις ακυρωνει γρήγορα και πάλι ο κοσμος θα κοιταζει προς τα Αριστερά. Το θέμα ειναι όμως η δημιουργία ενος μαζικού οργανωμενου κινηματος που πρεπει να αποκτησει γρηγορα χαρακτηριστικά συμπαγους αδιαπέραστου τείχους, τετοιου που να μπορεσει το κινημα να σταθει απεναντι οργανωμενα και να αντιπαρατεθει με σχεδιο και προοπτικη. Αν δε γινει αυτό η πίεση θα οδηγησει σε ξεκομενες αυθορμητες αντιδράσεις λαικων μαζων που θα οδηγηθούν σε πανωλεθρια.Αυτο νομιζω πως εχει επιλέξει να κανει το συστημα βλέποντας την καθυστερηση στην οργανωση του μαζικού κινηματος.
Γι αυτο πιστευω πως ειναι επιτΑκτικη η δημιουργια μετωπου με κορμο το πιο οργανωμενο κομματι του λαου που ειναι η Αριστερα και το ΚΚΕ.
αΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΑς ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΑ ΚΑΙ ΧΑΟΤΙΚΆ ΘΑ ΗΤΤΗΘΟΥΜΕ ΤΡΑΓΙΚΑ

Γιώργος Σαρρής είπε...

Tasos
Η αναλυση αυτη ειναι μια χαρα. Δεν εχω αντιρρηση.Δεν διαφωνει όμως σε τιποτα με οσα λέω παραπάνω. Η επιθεση ειναι πρωτοφανης και δεν ειναι επιθεση για την εξασφαλιση επιπλέον προνομιων για το συστημα. Ειναι επίθεση για την επιβίωσή του. Μεσω της εξωφρενικής χρησης των παραγωγων εχει προκληθει άγνωστη μαυρη τρυπα που προσπαθει να καλυφθει με το πέρασμα του λογαριασμου στους λαούς μεσω του χρεους. Αυτο που λέει για δημιουργια πλασματικου χρηματος(ιδιωτικου) ειναι σωστό. Αυτο το πλασματικο χρημα προσπαθει να νομιμοποιηθει και να πληρωθει από μας. Αυτο όμως δεν μπορεί να γίνει, γιατι δεν αντεχεται. Οδηγούμαστε γρηγορα σε μετωπική. Γι αυτην βλέπω να ετοιμαζονται οι μηχανισμοι που από την προπαγάνδα θα περασει σε πολύ σκληρες μεθοδους γιατι δε γινεται αλλιως. Δεν ξερω αν υπάρχει χρόνος για άλλες αναλύσεις και συζητηση. Πιστευω οτι ειναι ώρα αμεσης και αποτελεσματικής δρασης για τη δημιουργία δυνατου μαζικού κινηματος.
Πρεπει να εκμεταλλευτουμε καθε ευκαιρία.

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα Γιωργο! Εγω παλι εχω την αισθηση οτι ο λαος δεν στρεφει το βλεμμα πια προς την αριστερα, γιατι τον εχει και αυτη απογοητευσει. Ισως μαλιστα κυριως αυτη, αφου τα υπολοιπα κομματα παραδοσιακα ανηκουν σε αλλη ιδεολογια. Κατι νεο περιμενει ο κοσμος να γεννηθει, ανεξαρτητο απο ΟΛΑ τα ως τωρα κομματα. Ο δρομος ομως ισως δεν εχει ακομα προετοιμαστει καταλληλα, ισως δεν εχουν βρεθει ακομα οι ανθρωποι που θα το τολμησουν και που θα υπερβουν την καχυποψια των πολιτων...

Γιώργος Σαρρής είπε...

butterfly
Η Αριστερα δεν ειναι απλά οι γνωστοι σχηματισμοί, κόμματα και πρόσωπα. Για μενα ειναι κυριως ο κοσμος της και οι ιδεες της οι οποιες οχι μονο δεν ειναι ξεπερασμενες αλλά επανερχονται στο προσκηνιο επιβεβαιωνοντας ότι λεγοταν δεκαετιες πριν για να μην πω 100 η 150 χρονια πριν.
Με την πίεση της αναγκης και του κοσμου πιστευω οτι πολλά μπορούν να γίνουν που τωρα φαινονται αδυνατα.
Αλλα ας μην φορτωνουμε όλη την αδρανεια στα αριστερα κομματα και θεωρουμε τους εαυτούς μας αθωους που τοσα χρονια ζουσαμε σε αφασία κοροιδεύοντας σαν γραφικους όσους προειδοποιούσαν για το τι ερχόταν. Τα κόμματα αποτελούνται από ανθρώπους κι οταν οι άνθρωποι κοιμοντουσαν τι περίμενες;

Δεν υπαρχει ετσι κι αλλιως κατι ορατο για να ελπισει κανεις. Αυτο δε σημαινει οτι δε γινεται τιποτα. Γινονται πολλά σε πολλους χωρους από τα οποία θα προκυψουν πράγματα. Υπομονη, πίστη, επιμονη

marianaonice είπε...

Υπομονη, πίστη, επιμονη!
Kαι δημιουργία ενός ενιαίου, δυνατού και ενωμένου Λαϊκού Μετώπου για να έχουμε ελπίδα...

ShareThis